لعنت خدا بر کروش

کروش باعدم دعوت از علی کریمی برای همیشه منفور مردم است. چه اوبا تفکر خاص خودش در جام جهانی برزیل آبروی ایران رابااین فوتبال تمام دفاعی بچگانه اش برد.حالا مشخص شد که دلیل عدم دعوت از علی کریمی چه بود . چه اینکه او با طرز تفکر دفاع محض به فکر بازیکنان خاص خود شبود  تعریف وتمجید ها از کروش بخاطر تامین منافع کسانی است که امروز از کروش تعریف میکنند .کروش بااین پول هنگفتی که از بیت المال گرفته چیزی به فوتبال ایران اضافه نکرده است.نه فوتبال زیبا نه خلاقیت ونه . . . . . .   واقعاًمتاسفم . کروش  همان کسی است که بخاطر منافع خودش از لباسهای تیم ملی ایراد میگرفت . چرا از زمانی که سهمی از اسپانسر دریافت میکرد صدایش درنیامد.متاسفانه تعریف وتمجید بازیکنان پول پرست وطنی تیم ملی از کروش بخاطر نفع مادی  است که از بودن کروش می برند این جماعت پاچه خوار وطن فروش برای رسیدن به مال ومنال از کروش که هیچ وضعیت  بر وفق مرادشان  باشد از یزید هم تعریف وتمجید میکنند       بهتر است این جماعت به اصطلاح فوتبالیست از علی کریمی یاد بگیرند 

علی کریمی شبیه هیچ‌کدام از آدم‌های استاندارد فرهنگ رسمی کشورمان نیست؛ نه به مردان عینکی کتاب‌های درسی شباهت دارد که با موها و ریش‌های آراسته و منظم، به شعارگونه‌ترین شکل ممکن پیام‌های اخلاقی سر می‌دهد و نه به کاراکترهای مثبت سریال‌های تلویزیونی می‌ماند که حتی در خلوت خودشان هم سراسر اهورایی‌اند و همه را به راه راست فرا می‌خوانند! خوش‌خلقی‌های علی کریمی، برخلاف آنچه غالبا ترویج می‌شود، صورت شعاری، شفاهی و ظاهری ندارد. او خودش را یک ستاره متعصب مردمی می‌داند؛ سربازی که در دل حافظیه جیمی‌جامپ وطنی را بدون اکراه به آغوش می‌کشد و در فرودگاه شیراز، به خاطر اصرار بر ادامه حضور مردم در کنار کاروان پرسپولیس، رو در روی نگهبانسالن می‌ایستد. او مردی است که اگر لازم باشد، تا بامداد روز بعد از داربی مقابل هتل می‌ایستد و از هواداران عاصی دلجویی می‌کند یا در روزی که محروم است، دو ساعت تمام با بردباری زیر هجوم مشتاقانه سکونشین‌ها طاقت می‌آورد و احترام تک‌تک آنها را نگه می‌دارد. برای سوپراستاری مثل علی کریمی، شاد کردن دل جوان بیماری مثل مرتضی – که امروز تک تک اهالی روستای کوچک زادگاهش، شیفته جادوگرند – یا دست نوازش کشیدن بر سر چند پسربچه بی‌سرپرست ایرانی، مهمتر از آن است که بخواهد با لغت بازی و چرب‌زبانی، تشنگان ظاهرسازی را سیراب کند. او «ریا» نمی‌داند و شاید به همین خاطر باشد که هر جا ناهنجاری و قصوری می‌بیند، اعتراض می‌کند، به سمت مربیان سابقش دسته گل نمی‌برد، برای خوشایند کسی حرف نمی‌زند و هرچه در دل دارد می‌گوید؛ گرچه بی‌گمان او نیز در مسیر زندگی حرفه‌ای‌اش اشتباهاتی داشته که این روزها درصدد کاستن از حجم آنها است.