مدیرانی که در تیم مقابل توپ می زنند!

یکی رفت و دیگری آمد؛ این الزام غیر قابل گریز هر میز و منصب و مقامی است. روزی با هر عقبه و پیش زمینه ای عده ای می آیند و روز دیگر نیز باید رخت ببندند و بروند. در صحنه سیاست و در ساختارهای دموکراتیک فرآیند این جابجایی به شکلی مسالمت آمیز و بدون چالش به انجام و سر انجام می رسد و بلوغ سیاسی حکم می کند که شرایط را پذیرفته و به لوازم و جوانب آن تن داد.  در کشور ما نیز با انجام هر انتخاباتی عده ای که مورد استقبال و اقبال مردم قرار گرفته اند بر مسند امور قرار می گیرند و مدیران قبلی اگر شایستگی های لازم را نداشته باشند و با تفکرات رئیس دولت همخوان نباشند، باید کرسی را وانهاده و به جای دیگر نقل مکان کنند اما مع الاسف بخصوص در دولت پیشین آنهم در این روزهای آخر برخی اقدامات از سوی مدیران میانی جامه عمل پوشیده که نه با اخلاق همخوان است و نه با عرف هم ساز.

دولت دهم به پایان امر خود رسید و با انتخاب مردم گرایش سیاسی متفاوتی مورد پذیرش و انتخاب آنان قرار گرفت. رئیس جمهوری که داس ندارد و با کلید آمده با توجه به خواست ملت و مطالبه تغییرات در روندها و رویکردهای موجود؛ از همان بدو امر اعلام داشت که مدیران اتوبوسی را به سمت و سوی منزلشان رهنمون خواهد کرد؛ گفتاری که هم خواست مردم است هم اقتضای عقلانی چنین حکم می کند.

اما در این میانه برخی که خطر را بیخ گوش خود احساس کرده اند، از در تمکین به خواست عمومی وارد نشده و به جای آنکه منافع ملی را لحاظ کرده و وفق اخلاق و قانون بستری مطلوب برای جابجایی فراهم آورند به نحوی از انحاء واکنش هایی را به منصه ظهور می رسانند که مشخص است اغراض و اهداف خاصی در پشت آن مستتر بوده و شیطنت ها در پشت آن لانه کرده است.

اقداماتی که البته با پوشش رسانه ای جریان های تندرو بولد نیز شده و در جهت تاثیر گذاری بر افکار عمومی و بدبین کردن مردم به دولت منتخب آنان در همین بدو کار، بازتاب دو چندانی می یابد و لازم است توجه ویژه ای به این مقوله مبذول داشته شود. در ادامه برای تنویر افکار عمومی نمونه هایی را به شکل محتصر و مفید تبیین و تشریح می کنیم شاید آنان که خود را بخواب زده اند دست از این اقدامات بی پایه و اساس و لجوجانه بردارند و در جهت هم افزایی ملی گام بردارند.

در اولین کنفرانس خبری رئیس جمهور؛ عدم هماهنگی مطلوب با اصحاب رسانه ها حاشیه هایی را رقم زد و نارضایتی خبرنگاران را به همراه داشت. بسیاری از اصحاب رسانه در همان برهه این نا هماهنگی ها را از چشم همراهان رئیس جمهوری دیدند اما نکته آنجا بود که مسئولیت برگزاری مراسم بر عهده مدیر منصوب در دولت پیشین بود و بعدها مشخص شد که آنان نقش اصلی را در این فرآیند داشته اند اما بسیاری از مخاطبین عام که بطور زنده این کنفرانس را می دیدند به کنه ماجرا پی نبرده و ذهنیت نا مطلوبی برای آنان رقم خورد.

در مراسم تودیع و معارفه وزیر ارتباطات نیز که صبح روز دوشنبه به انجام رسید نمونه ای دیگر از این شیطنت ها مشاهده شد که در نوع خود جالب توجه است. غیر از شلوغی سالن و به درازا انجامیدن مراسم و عدم همراهی لازم با عکاسان که حواشی مختصری رقم زده و اما در کمال متانت با عذرخواهی دکتر محمود واعظی از مدعوین همراه بود. انتشار یک عکس که بازتاب عجیب و غریبی در رسانه های اصولگرا نیز داشت، نشان می دهد که مسئولین هماهنگی جلسه و روابط عمومی وزارتخانه به عنوان نهاد ذیربط یا به کار و وظایف خود اشراف کامل ندارند یا برخی متعمدا به شیطنت دست برده اند اما نکته چه بود؟

بر اساس عرف کاملن متداول به هنگام مراسم معارفه هر مقام و شخصیتی، نزدیکان وی و اعضای خانواده اش به فراخور وقت وتوانایی به مراسم می آیند تا او را خشنود کرده و شاهد به ثمر نشستن زحمات شان باشند نکته ای که نه خلاف اخلاق و عرف است نه نافی قانون که از حسن اتفاق با توصیه های اسلامی نیز همخوان است. هر فردی که به چنین مراسمی رفته باشد این را بخوبی می داند اما روز گذشته مسئولین برگزاری مراسم معارفه در اقدامی عجیب بر روی یک کاغذ به شکلی که کاملن محسوس و مشخص باشد روی کاغذ نوشته بودند " محل رزرو دختر وزیر"  و از حسن اتفاق نیز کاملن تصادفی عکاس یکی از خبرگزاری ها نیز از این صحنه عکس گرفته! و رسانه های اصولگرا نیز با آب و تاب فراوان این عکس را بازتاب دادند که ای کجا نشسته اید که هنوز نیامده وزیر مربوطه رانت خاصی برای خانواده و اهل و عیال خود قائل شده است!.

و اما چند نکته کوتاه؛ اینکه خانواده افراد در مراسم معارفه نزدیک ترین اشخاص به خود شرکت کنند امر مذموم و نا متعارفی نیست؛ در مراسم معارفه هم که پست و مقام تقسیم نمی کنند و از حسن اتفاق در این مراسم نیز جز مختصر چایی که در بدو ورود داده شد هیچ اسراف و تبذیری هم جامه عمل نپوشیده بود مکه حضور فرد باری بر دوش بیت المال ولو به اندازه یک نهار تحمیل کند؛ نکته جالب توجه دیگرنیز این است که بطور معمول در چنین مراسم هایی برای میهمانان شاخص و ویژه جای خاصی در نظر می گیرند که نظم و دیسیپلین مشخصی بر جلسه حاکم باشد اما نگارنده هیچ گاه ندیده است که همانند بچه های کلاس اول و دوم بر روی کاغذ جای افراد را مشخص کنند واگر هم قصدی در این خصوص باشد فردی متولی این هماهنگی ها می شود. پس با این اوصاف این اقدام غیر از یک شیطنت واضح می تواند نام دیگری داشته باشد؟ چگونه بوده که عکاس محترم نیز درست در برهه ای که هیچ کس نیز در آن حول و حوش حضور نداشته از چنین صحنه ای عکس گرفته و سایت های خاص نیز بلافاصله عکس مورد نظر را اینچنین سلسه وار انتشار می دهند؟

با توجه به این نکات و دو موردی که مختصر و مفید مورد اشاره قرار گرفت و موارد چند دیگری نیز بی گمان وجود دارد آیا نباید به اهداف و اغراض برخی شک کرد و با این اقدامات آنان را به جایگاهی که شایسته این افراد است رهنمون کرد؟ آیا اینان شایستگی همراهی با دولت تدبیر و امید را دارند وو می توانند کمک حال آن باشند یا خود مانعی بر سر راه خدمت رسانی دولت به مردم خواهند بود؟ نکته ای که جواب آن ساده و سهل است و یک بلیط اتوبوس را می خواهد.    /.