شایان مصلح، بازیکن تیم دسته یک فوتبال سپیدرود رشت

شهرستان رودبار با دارا بودن جمعیت بیش از یکصد هزار نفری و برخورداری از نخبگان در زمینه های مختلف ورزشی، علمی، پزشکی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و … از استعدادهای برتر کشور و فرا منطقه ای بهره مند است. در این راستا صرف نظر از محرومیت های موجود، شهرستان رودبار با مهیا سازی بستر رشد برای جوانان مستعد، بدرقه کننده آنها برای رسیدن به تعالی و آینده ای روشن می باشد.

  شایان مصلح، فوتبالیست جوان رودباری تیم سپیدرود رشت

متولد 4/4/1372 هستم و همانند اکثر کودکان، از بچگی به فوتبال علاقه داشتم. از شکستن شیشه های خانه تا فوتبال دسته جمعی با دوستانم در منزلمان و زمانی هم که توپ نداشتیم با جوراب هایمان توپ درست می کردیم و به فوتبال می پرداختیم. اگر آن هم گم می شد، با پرتغال بازیمان را ادامه می دادیم.
به طور جدی از چه سنی پا به دنیای فوتبال گذاشتید؟
هشت ساله بودم که تصمیم گرفتم به طور جدی فوتبال را ادامه دهم. در آن زمان، زمین فوتبالی در شهرستان رودبار وجود نداشت جز زمین خاکی وسط بازار که هم اکنون چراگاه دام ها می باشد. به همین خاطر اکثر استعدادهای شهرستان رودبار به فوتسال روی می آوردند و من هم فوتسال را انتخاب کردم. در سن 9سالگی وارد تیم شهدای شهرستان رودبار شدم و تا 15 سالگی به همین منوال فعالیت ورزشی ام را ادامه دادم. دوم راهنمایی بودم که بطور حرفه ای ورزش فوتبال را آغاز کردم. بطوری که در ابتدا روزنامه ها را خریداری می کردم تا آگهی که تیم ها برای تست منتشر می کردند را بخوانم. بالاخره در محیطی بودم که فقط کار خودمان را می کردیم و از محیط بیرون آگاهی نداشتیم.

در همان زمان به تهران رفتم و بعد از سه ماه فعالیت در یکی از مدارس ورزشی پایتخت، اولین تجربه فوتبالی ام در تیم پگاه گیلان، رده زیر 14 سال بود که من سه ماه نیز با آنها فعالیت داشته و تمریناتشان را می رفتم و بعد از آن مجدا به سمت فوتسال برگشتم. چهار دوره مسابقات قهرمانی استان، قهرمانی مسابقات کشوری و … از افتخاراتی بود که توانستم در آن دوره کسب کنم. در سال 1388-1389 به طور جدی وارد فوتبال شدم و تیم هایی که تست دادم نفت، راه آهن، استقلال بود که ثمره فعالیت ورزشی ام در سن 17 سالگی بستن قرارداد سه ساله با تیم جوانان استقلال بود. بعد از اتمام این دوره نیز مجددا قراردادم را با این تیم تا دو سال دیگر تمدید کردم و بعد از سپری شدن این ایام در سال 1391 به پیشنهاد آقای علی نظرمحمدی با تیم داماش فعالیتم را آغاز کردم. و بعد از مدتی وارد تیم دسته دومی سپیدرود رشت شدم.
از آخرین بازی تان در لیگ دسته دو برایمان بگویید
«از شهر زیتون تا شهر باران به عشق شایان»، گمان کنم این شعارِ بنری بود که هم شهریان عزیزم برای تشویق در آخرین مسابقه تیم سپیدرود که با بادران تهران داشتیم، در ورزشگاه دوازده هزار نفری عضدی رشت نسب کرده و به نوعی با این استقبال پر شور تلاشم  برای پیروزی چندین برابر شد بطوری که یاد ندارم، در طول دوران فوتبالی ام چنین بازی را به نمایش گذاشته باشم و خوشبختانه این بازی را با نتیجه 0-1 بردیم و با 23 امتیاز ضمن کسب مقام قهرمانی در لیگ دسته دوم فوتبال، به لیگ دسته یک کشور صعود کردیم.

در چه پُستی توپ می زنید؟
دفاع چپ
شایان مصلح تاکنون چند کارت اخطار از داور مسابقات گرفته است؟
اصولا خیلی کم کارت می گیرم. شاید طی این چند سال فقط پنج کارت زرد گرفته باشم و خوشبختانه کارت قرمز در کارنامه ام ثبت نشده است.

 آینده تان را چگونه پیش بینی می کنید؟
انسان هر چه با برنامه تر باشد، زودتر به هدفش می رسد و قطعاً تلاش مستمر از شاخصه های رسیدن به موفقیت است. حالا که چندین سال از فوتبال حرفه ای ام می گذرد، امیدوارم به حقم برسم. اگر حقم تیم ملی، لیگ اروپا و هر چه است با توکل به خداوند و تلاشی بی وقفه به آن دست یابم.
پیشنهاد کدام تیم را در فصل جدید در نظر دارید؟
برای فصل جدید هنوز نقل و انتقالات شروع نشده و تیم خاصی را در نظر ندارم. قراردادم با تیم سپیدرود تا سال آینده ادامه دارد و طی این مدت بر پیشنهادات سایر تیم ها نیز فکر خواهم کرد.
شایان پرسپولیسی است یا استقلالی؟
چون از کودکی در تیم استقلال بازی کرده ام، طبیعتاً طرفدار آبی ها هستم. اما الان طرفدار تیمی هستم که در آن بازی می کنم.
گمان می کنید بتوانید با تیم سپیدرود به لیگ برتر صعود کنید؟
امسال بازیکنان تیم سپیدرود را افرادی تشکیل داده اند که سابقه بازی در تیم های بزرگ شهرهای پایتخت، گیلان، اصفهان و … را داشته اند. اما با این اوصاف قطعاً باید بازی حرفه ای تری نسبت به  لیگ دسته دو را برای همگان به نمایش بگذاریم و برای لیگ جدید، باید از نظر مهره و امکانات در حد لیگ برتر باشیم.
اوضاع اقتصادی تیم سپیدرود رشت در لیگ چگونه بود؟
در حد متوسط توانسته حداقل ترین انتظارات فوتبالیست ها را برآورده کند. ولی نبود امکانات موجب شده که تأمل بیشتری برای لیگ دسته دوم بیاندیشند که امیدواریم با درایت کادر فنی و بازیکنان تیم، شادی راهیابی به لیگ برتر را به تمامی گیلانی های غیور تقدیم نماییم.
شهرستان رودبار را از نظر امکانات و استعدادهای ورزشی چگونه ارزایابی می کنید؟
دیار صلح و دوستی به همان میزان که از استعداهای قوی در زمینه های مختلف ورزشی برخوردار است، متأسفانه با مشکلات عدیده ای در زمینه فراهم سازی امکانات مواجه می باشد. استعداد باید با هم باشد که پیشرفت کنیم. عدم حمایت از ورزشکاران، از عمده ترین دغدغه های ورزشکاران می باشد. در حال حاضر کسی که می خواهد بطور حرفه ای رشته ورزشی فوتبال را دنبال کند، باید برای آغاز حداقل یک میلیون تومان ابزار فوتبالی تهیه نماید و نیازمند مهیا بودن شرایط حمایتی خاص می باشد.
چه مشکلاتی را برای رسیدن به این مهم پشت سر گذاشته اید؟
همه سختی ها به موفقیت های امروز می ارزند و خواهد ارزید. اما آنچه که برایم بسیا حائز اهمیت است، شرایط حال است. باید خودم را حفظ کنم و امیدوار هستم که ضمن تلاش مضاعفم، همانند گذشته خداوند متعال مسیر پیروزی را برایم هموار سازد.
بزرگترین بد شانسی فوتبالی؟
در فوتبال نباید درجا زد اما در کل، مصدومیت بزرگترین بدشانسی فوتبالیست ها است.
هدف شایان مصلح در دنیای ورزش اش؟
راهیابی به تیم ملی
شیرین ترین خاطره ورزشی تان:
14 ساله که بودم با تیم فوتسال شهدای تکلیم مسابقه فینال جام رمضان داشتیم و من صبح روز بازی، سرمای سختی خورده بودم و با  تمام اصرار پزشک برای عدم حضور در بازی، خودم رابه بازی رساندم و خوشبختانه آن بازی را هم بردیم و می توانم از آن به عنوان شیرین ترین خاطره ورزشی ام یاد کنم چون با تمام سختی، لذت برد را چشیدم.
تلخ ترین خاطره:
با اینکه به ندرت در میدان رقابت خطایی از من سر می زند، اما در بازی با تیم رضوانشهر که متأسفانه نتیجه اش را یک بر صفر واگذار کردیم، روز سختی را پشت سر گذاشتم. با اینکه در نیمه دوم به بازی آمدم و تیم یک بر صفر عقب بود، همه انتظار داشتند که من نتیجه بازی را برگردانم که موفق نشدم و همین مهم موجب شد تا برای چند هفته نیمکت نشین شوم. به همین دلیل تلخی این خاطره هیچ وقت از ذهنم پاک نمی شود.
معمولا بازیکنان زیر پیراهن اصلی شان، پیراهنی منقّش به دلخواسته هایشان را نقش می زنند. نشان شما چیست؟
یا رقیه(ع)
چه انتظاری از مسئولین شهرستان رودبار دارید؟
نمی گویم از من گذشت، ولی شهرستان رودبار باید با بستر سازی مناسب و حمایت همه جانبه از فرزندان با استعدادش، شرایط را برای رشد آنها فراهم کند. ولی با تمام کم لطفی ها از مسئولین مربوطه شهرستانی و نشریه شکوفه های زیتون انتظار داشتیم که حتی برای دلجویی هم که شده در کنارمان بوده و انگیزه بیشتری را برای دستیابی به موفقیت ها برایمان ایجاد کنند. هم اکنون نیز ضمن قدردانی از تمامی مربیان مستعد و پر تلاشم و همچنین با آرزوی بالندگی بیشتر برای ورزشکاران غیور دیار صلح و دوستی از