جهانبخش هم مثل داماش؛ «وغیره های» فوتبال ایران

در بسیاری از نظرسنجی های برنامه نود برای پیدا کردن واقعی ترین گزینه از بین گزینه های موجود باید نگاهی به انتخاب سوم بییندگان کرد. چون همیشه انتخاب اول و دوم بینندگان نود در اختیار هواداران پرسپولیس و استقلال قرار دارد و بسیاری از آن ها توجیه فنی نیز ندارد و تنها جهت رقابت هواداران دو تیم صورت می گیرد و حتی گاهی مشاهده می شود جهت گرم کردن بیشتر مسابقه صورت گرفته است. از همین جهت می توان  انتخاب واقعی  بهترین بازیکن سال ۹۴ را نه مهدی طارمی و سید مهدی رحمتی که علی رضا جهانبخش دانست. 

 

شاید اگرجهانبخش به جای داماش یک سال قبل حضورش را در پرسپولیس می گذراند اکنون بهترین بازیکن فوتبال ایران هم لقب گرفته بود ، ولی در وضعیت فعلی آلکمار هلند که سهل است اگر جهانبخش ستاره آژاکس و یا حتی بایرن مونیخ هم لقب می گرفت جنگ رقابت را به هواداران استقلال و پرسپولیس می باخت.  اینجا جائی است که القاب را نه واقعیت ها که رقابت محبوبیت هواداران سرخابی  مشخص می کنند. وگرنه مهدی طارمی که یک هفته خوب است و یک هفته با اعصاب هواداران چنان بازی می کند که بازیکنان پرسپولیس  در حمایت از وی و مخالفت با فحاشی هواداران علیه  وی «اینستاگرام» خود را می بندند چطور می تواند بهترین بازیکن سال فوتبال ایران باشد؟

البته باید توجه داشت که معیارهای غلط انتخاب بهترین ها تنها مختص بینندگان نود نیست، حتی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و کارشناسان ما نیز با آن دست به گریبان هستند. به خاطر همین شاهد هستیم که که در انتخاب بهترین های لیگ فوتبال ایران ملاک سازمان لیگ این است که از هر باشگاهی بازیکنی را در لیست خود انتخاب کنند. همین چند سال قبل بود که سعید عزت اللهی ۱۶ ساله تنها به خاطر چند دقیقه بازی جای همین علی رضا جهانبخش را به عنوان بهترین بازیکن پدیده لیگ گرفت که فصل فوق العاده ای را در داماش سپری کرده بود. همان طور که سید مهدی رحمتی نیز به به خاطر اختلاف با کی روش عنوان بهترین بازیکن لیگ را از دست داد و یا همین امسال مشاهده کردیم که قاسم حدادی فر بهترین بازیکن لیگ برتر شد و بعد در انتخاب بهترین هافبک سال جائی نداشت! وقتی معیار رسمی ترین نهاد فوتبال ایران خالی از محتوا و عدالت باشد هیچ نباید تعجب کرد که در انتخاب بهترین ها توسط هواداران هم حق کسی تضییع بشود.

معیار قضاوت ها و کارشناسی ها در فوتبال ایران بر اساس مصلحت اندیشی ها و هواداری هاست و از همین  رو هیچ وقت نمی توانیم شاهد آن باشیم که حق مطلب در مورد کسی به درستی بیان شود( شاید باید یکی مثل خداداد عزیزی بود که آن قدر خوب باشد که در یادو خاطره استقلالی ها و پرسپولیسی ها باقی بماند.) برنامه نود نیز از همین معیارهای غلط خارج نیست، مجری برنامه که خود در مقام منتقد رایگان کردن بلیت های بازی صحبت می کند و  چند لحظه از رایگان کردن اس ام اس هموطنان خارج از کشور با دانلود یک نرم افزار هم حرف می زند. وقتی خود برای بالاتر بردن مخاطبان خود از ابزار رایگان کردن پیامک بهره می برد چطور می تواند در مقام منتقد رایگان کردن بلیت های استادیوم به داوری بنشیند؟ اتفاقات نظرسنجی یا به تعبیری نظرسازی ها چیزی جز افزودن مخاطب برای این برنامه نیست و ایجاد عدالت و توجه به همه تیم ها تحت الشعاع همین امر قرار می گیرد.

ولی واقعیت ها بادرصد بینندگان تلویزیون قرار نیست تاخت زده شود و مقایسه کردن بازیکنی در اروپا با بازیکنی در لیگ ایران کاری عبث و بیهوده است. البته همین  جهانبخش در داماش نیز که بود شناسایی نشد و وقتی به هلند رفت تازه به تیم ملی دعوت و  حتی در ترکیب لیست جام جهانی قرار گرفت. قبل از آن کدام یک از کارشناسان  به خود زحمت دادند که برای شناسایی وی  به مربی تیم ملی اقدامی کنند؟

پرسپولیس و استقلال همچنان غول رسانه ای فوتبال ایران هستند و این در نوع نکات مثبت و منفی فراوانی به همراه دارد که در نوع خود قابل بحث است ولی تا معیار ارجحیت قرار است راضی نگه داشتن هواداران دو تیم نیز لحاظ شود صحبت کردن از عدالت و انتخاب برترین ها امر بیهوده ای است. همین می شود که سقف آرزوهای هر فوتبالیستی می تواند بازی کردن در این دو تیم باشد. در این وسط جهانبخش قربانی شود یا داماش سقوط کند چه کسی قرار است فارغ از مجموعه هواداری این تیم ناراحت شود؟ در برهه فعلی تیمی داماش یا یکی مثل جهانبخش چون در مجموعه این دوباشگاه قرار ندارد به مانند همان نظرسنجی های تلویزیون است که طرفدار کدام تیم هستید؟ گزینه یک استقلال، گزینه دو پرسپولیس، گزینه سوم بقیه تیم ها! بقیه تیم ها همه ما را یاد همان علامت «وغیره» می اندازد. مدت هاست که بسیاری به این «وغیره» بودن و … عادت کرده اند.